نمی دونم چرا روزی که باید خوش می گذشت، خونه شون باید صاف جلوی برج صبا در میومد و همه دیر می رسیدن و من کلی مدت باید زل میزدم به خاطرات گذشته م.اون گل فروشی لعنتی و اون عکسی که ن ازم انداخت و خودشم توی شیشه معلوم بود و مامان وقتی دیدش شاکی شد که این کیه دیگه.یاد ِ م وقتی اولین بار دیدمش.وقتی از پله های ساختمون اومد پایین.هیچ وقت نفهمیدم چرا باید این اتفاق های عجیب غریب با هم جور به و من یادم بیفته که اون روز 27 اردیبهشت ه و تولد ِ م ...